Gouden Kalf

‘Natuurlijk is het een hele eer als je genomineerd wordt voor een Gouden Kalf. Alleen was ik vooraf bang dat ofik, of George (Tobal, de tegenspeler van Mardo, red.) genomineerd zou worden. Dat zou ongemakkelijk zijn geweest. De twee personages zijn namelijk even belangrijk in de film en zonder de ander waren we niets waard. Uiteindelijk werden we samen genomineerd: een unicum. En we wonnen ook nog! We hebben alleen wel één beeldje gekregen. Die staat nu bij George want ik raak ‘m toch kwijt. Als het goed is maken ze er volgend jaar eentje extra. Dat ik juist met deze rol een Gouden Kalf heb gewonnen is wel extra bijzonder.’

Bewijzen

‘Het was lastig om mij niet te identificeren met Benjamin. In Jungle vlucht hij vanuit Syrië met als droom om ooit in Londen acteur te worden. Zelf ben ik op mijn negende met mijn familie uit Syrië gevlucht. Twee jaar lang zaten we in verschillende asielzoekerscentra. Dat was een zware tijd: je bent volledig ontworteld. Je moet als de sodemieter Nederlands leren, wat niet altijd even goed lukte. Ondertussen groei je op in een wereld waar vaak negatief over buitenlanders wordt gesproken. Dat zouden dan mijn “voorbeelden” moeten zijn. Je staat eigenlijk meteen met 3-0 achter. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik iets moest inhalen en bewijzen. Ergens is dat ook wel fijn: ik moet harder werken en kan mijn luiheid niet toestaan. Het klinkt gek, maar het winnen van een Gouden Kalf zorgt er wel voor dat ik me hier in Nederland wat meer geworteld voel.’

Niet zielig

‘Toen ik het script van Jungle las kreeg ik kippenvel. Het gaat dan wel over twee jongens die uit Syrië zijn gevlucht, maar het is geen zielig verhaal. Het gaat om jongens met een droom. Regisseur Hetty de Kruijf is vorig jaar samen met de scenarioschrijver afgereisd naar “de jungle van Calais”, zoals het vluchtelingen- kamp daar werd genoemd. Mijn personage bestaat ook echt. Alleen zijn ze uiteindelijk het contact met hem verloren. Waarschijnlijk is hij opgepakt en is zijn telefoon ingenomen. Dat soort verhalen zijn heel indrukwekkend. De figuranten in Jungle waren ook Syriërs. Sommigen van hen hebben daadwerkelijk in Calais gezeten. Ze hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt, maar niemand die het zielig vertelt. De liefde voor het leven is uiteindelijk het sterkst.’

Koud

‘Een deel van de film hebben we in Calais opgenomen, ook al is het vluchtelingenkamp er vorig jaar al opgedoekt. Gelukkig waren er daarvoor ook al beelden geschoten. De rest hebben we opgenomen op een groot terrein in Amsterdam, waar het vluchtelingen- kamp is nagebouwd. Tijdens de opnames heb ik daar een week lang geslapen. In m’n eentje, zonder mijn telefoon, elektriciteit of stromend water. Ik wilde weten hoe het is om ’s avonds geen kop thee te kunnen zetten. Het heeft me goed geholpen om me in te leven. Het zou raar hebben gevoeld om na een dag draaien terug naar mijn warme huis te gaan om op de bank Southpark te gaan kijken. Na een paar dagen stonk ik echt enorm. Toch hielp het mij. Je hebt het de hele tijd koud en voelt je de hele tijd slecht. Dat hoef je al niet meer te spelen.’

Diversiteit

‘De term vluchteling vind ik zelf verschrikkelijk. Het klinkt zo onmenselijk. Uiteindelijk kan iedereen in zo’n situatie terechtkomen, dat soort dingen gebeuren nu eenmaal. Mijn personage mag dan wel als vluchteling bestempeld worden, zo speel ik ’m niet: ik speel een jongen met een droom. Ik merk dat ik vanwege mijn achtergrond wel vaak in een bepaald hokje word gestopt. Toen het nieuws bekend werd dat ik volgend jaar bij Toneelgroep Amsterdam ga spelen, stond ik in de krant onder het kopje ‘diversiteit’. Dan denk je toch: ik ben toch even goed als de andere acteurs die daar spelen? Het mag toch niet zo zijn dat ik ben aangenomen omdat het hot is buitenlanders bij je groep te hebben? Ik hoop dat het op een gegeven moment gewoon niet meer benoemd hoeft te worden.’