Het twintigste seizoen van Wie is de Mol? zit er weer op – gelukkig maar. Het jubileumseizoen werd opmerkelijk genoeg gevierd met de saaiste en meest onduidelijke spellen in de geschiedenis van dit oorspronkelijk meesterlijke programma. Maar treur niet: De Mol is terug. Onze zuiderburen laten al een paar jaar zien hoe het wél moet. Zeven redenen waarom wij eigenlijk de Vlaamse variant zouden moeten uitzenden.

1. De Mol is de enige echte ™

Alle goede televisie komt uit België. De Slimste Mens, Man Bijt Hond, Benidorm Bastards, en ja, anders was deze opsomming niet nodig geweest, óók Wie is De Mol?. Het Vlaamse De Mol startte in 1998 maar werd na drie seizoenen door de zenderbazen gesaboteerd. Waar in Nederland de ene na de andere BN’er de ‘rol van zijn leven’ mocht spelen, werd pas in 2016 nieuw leven in De Mol geblazen. En hoe.

2. De Mol heeft de beste opdrachten

Vergeet foto-opdrachtjes op een marktje of een doolhof waar de kandidaten in tien minuten een paar enveloppen moeten zoeken. De Mol gaat er vól in en haalt alles uit de kast. Raften, abseilen, luchtkussens, speedboten: als het maar spectaculair is. Of enorm grappig. In het seizoen van 2019 vormde een silent disco op het strand het decor voor een van de meest hilarische opdrachten ooit.

3. De Mol spaart de kandidaten niet

De kandidaten met stoel en al van een flatgebouw af laten vallen, vastzetten in een kooi of een helse bergwandeling voorschotelen waar je ‘amai’ tegen zegt: De Mol is afzien voor de kandidaten. En dus genieten voor ons. In het seizoen van 2018 werden de kandidaten in de eerste aflevering levend begraven – ook een manier om kennis te maken. Hoogtepunt was de opdracht in het seizoen van 2019 waarbij de kandidaten ’s nachts opgesloten zaten met een dier, variërend van een agressief varken tot een vogelspin. Weg nachtrust.

4. de mol heeft ongekende plottwists

Het seizoen in 2017 startte met elf kandidaten én een duivels dilemma. Als niemand op de rode knop zou drukken, mocht iedereen mee. Als er ook maar één iemand wél op de rode knop drukte, gingen alleen de eerste vijf gegarandeerd mee en zou er slechts plek zijn voor tien. (En verrassing: de elfde kandidaat duikt even later tóch op!) Een sterke opening van het seizoen, die twee jaar later nog werd overtroffen. ‘We hebben nog geen Mol.’ Dat was de boodschap die de kandidaten in het seizoen van 2019 na de eerste opdracht ontdekten. Ter plekke werd de Mol gekozen en geïnstrueerd. Ongekend en zeer gewaagd.

5. De Mol heeft Gilles

Waar Rik van de Westelaken bij Wie is de Mol? toch enigszins ongemakkelijk de rol van ‘spannende spelletjes-presentator’ probeert te spelen, is Gilles de Coster in een paar jaar tijd uitgegroeid tot de ideale presentator van het programma. Met zijn ‘kameraden’ uiterst vriendelijk, maar met altijd een mysterieuze ondertoon en natuurlijk gezag.

6. De Mol heeft onbekende nederlanders

Waar Rob Dekay (wie?) na de bekendmaking van zijn rol als Mol meteen zijn nieuwe album uitbracht, is er in Vlaanderen geen enkele Mol geweest die er een muziekcarrière of andere belangen op nahield. Ze doen niet mee voor de aandacht, ze doen mee voor de wedstrijd, het avontuur en het geld. In 2019 moest kandidaat Martijn zó huilen toen hij het spel moest verlaten, dat je hem gunde dat hij op weg naar het vliegveld toch nog ergens een vrijstelling zou vinden. De gesprekken, de vreugde, de ergernissen: het is bijzonder echt.

7. De Mol is in het Vlaams

Och, het klinkt zo fijn allemaal. De opdrachten zijn zot en plezant. Zelfs de vloekende priester Pieter, die in 2018 de Mol bleek te zijn, klonk ondanks de vele what-the-fucks toch nog zeer aimabel. Dankzij kandidaat Sam uit het seizoen 2017 kennen we de term gene vette, wat zoveel betekent als ‘de moeite niet waard’.

De Mol wordt op VIER uitgezonden en is hier terug te kijken.